Sygnały uspokajające, potocznie CS’y (z j. ang. calming signals), to grupa zachowań opracowanych przez norweską pisarkę i trenerkę psów, Turid Rugaas. To ona jako pierwsza szczegółowo opisała mowę ciała psów, interpretując, co nasi czworonożni przyjaciele chcą nam przekazać. Jej wkład w tę dziedzinę jest ogromny, ale… obecnie specjaliści wycofują się ze stosowania tego nazewnictwa, gdyż jest nieprecyzyjne. Co zatem musisz wiedzieć o „sygnałach uspokajających”? Sprawdź!
Mowa ciała? Więcej niż słowa!
Psy nie mówią i nie rozumieją ludzkiej mowy. Jak się jednak okazuje, prezentują niezmiernie szeroki repertuar zachowań, porozumiewając się nie tylko ze swoim gatunkiem, ale także z człowiekiem. Mowa ciała psa jest bardzo wyraźna i zrozumiała, o ile… obserwujesz swojego pupila i umiesz ją właściwie interpretować. Na czym więc polega błąd w interpretacji Turid Rugaas?
Jeśli nie sygnały uspokajające, to co?
Autorka najbardziej znanej pozycji o psiej mowie ciała – Sygnały uspokajające. Jak psy unikają konfliktów? – interpretuje owe sygnały jako coś, co rzeczywiście uspokaja psa. Twierdzi ponadto, że sami możemy stosować zaobserwowane sygnały, aby uspokoić czworonoga, gdy ten jest zdenerwowany lub np. wystraszony. Tymczasem większość sygnałów wysyłanych przez psy (specjaliści nie są zgodni co do tego, czy świadomie!), a umieszczonych na liście Rugaas, jak np. ziewanie, otrzepywanie się, oblizywanie nosa czy odwracanie głowy, to w rzeczywistości tzw. sygnały stresu. Co do jednego należy jednak się zgodzić – pies, prezentując te zachowania, pokazuje, że czuje się niekomfortowo i chce, aby dana sytuacja się zakończyła. Innymi słowy, dąży do uniknięcia konfliktu.
Kontekst to podstawa!
Bogatej mowy ciała psa można się nauczyć, ale wymaga to czasu, bacznej obserwacji i szczegółowej analizy konkretnych sytuacji. Najważniejszy zaś we wszystkim jest kontekst. Jeśli pies dopiero wstał lub jest zmęczony po solidnym treningu, może ziewać i nie oznacza to nic złego. Gdy natomiast słyszy niepokojący dźwięk lub jest zmuszany do czegoś, czego nie lubi (np. do kąpieli lub czyszczenia uszu) i zaczyna energicznie ziewać, można to potraktować jako oznakę stresu. Otrzepanie po kąpieli lub po powrocie ze spaceru w deszczu również jest naturalną reakcją. Gdy jednak następuje po minięciu innego psa, oznacza najprawdopodobniej, że pupil poczuł się niekomfortowo.
Czy warto słuchać psa?
Tak, bowiem znacznie ułatwia to codzienne wspólne funkcjonowanie, pozwala unikać pomyłek i nieprzyjemnych zdarzeń. Pupil oblizuje się, odwraca głowę, zaczyna nerwowo wąchać podłoże, gdy oferujesz mu przysmak w ramach szkolenia lub miskę z jedzeniem? Możliwe, że nie ma ochoty na daną przekąskę, bo karma jest niedobra, zwietrzała lub zepsuta. Nie walcz i nie próbuj brać „na przetrzymanie”. Zaoferuj pupilowi wysokiej jakości pokarm, jak np. karmy bytowe, karmy specjalistyczne i przysmaki SPECIFIC™. Pies zastyga w bezruchu, gdy próbujesz wejść z nim w uliczkę? Jeśli naprawdę nie musisz, nie rób tego. Być może mieszka tam ktoś, którego Twój podopieczny się boi.
Poświęć chwilę na zapoznanie się z etogramem psa i odkryj fascynujący świat psiej mowy ciała, dzięki któremu zrozumiesz swojego czworonoga i zbudujesz z nim wspaniałą relację!
Materiał zewnętrzny
